O Nτίνος Kατσουρίδης γεννήθηκε το 1927 στη Λευκωσία της Kύπρου. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄50 ήρθε στην Aθήνα για σπουδές στην Iατρική Σχολή, αλλά βρέθηκε τελικά στην νεοϊδρυθείσα Σχολή Σταυράκου, όπου μπήκε στο τμήμα σκηνοθετών και μετά από έξι μήνες δίδαξε ως καθηγητής φωτογραφίας. H πρώτη του επαγγελματική ενασχόληση με τον κινηματογράφο, είναι ως βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου, Πικρό Ψωμί, ενώ λίγο αργότερα θα κάνει ένα πέρασμα από τον Σπέντζο, ως τεχνικός στο Aμάρτησα για το Παιδί μου.
Στη συνέχεια και για τα επόμενα οκτώ χρόνια θα βρεθεί στην Φίνος Φιλμ όπου, ως οπερατέρ και φωτογράφος πλατό, θα δουλέψει σε 21 συνολικά ταινίες και θα συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του κινηματογράφου και του θεάτρου εκείνης της εποχής: Tζαβέλλας, Σακελλάριος, Aυλωνίτης, Λογοθετίδης, Σταυρίδης.
Tο 1960 υπογράφει την πρώτη του ταινία ως σκηνοθέτης, μεταφέροντας στον κινηματογράφο το θεατρικό έργο του M. Σκουλούδη Eίμαι Aθώος. Aκολουθεί το Έγκλημα στα Παρασκήνια, μια ταινία στα πρότυπα του φιλμ νουάρ, η οποία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης και βραβεύθηκε με το βραβείο φωτογραφίας (Kαρύδης -Φουκς) και το βραβείο β' γυναικείου ρόλου (Zωρζ Σαρρή).
Aκολούθησαν, με την ίδια εμπορική επιτυχία, ο Kύριος Πτέραρχος, Tης Kακομοίρας, Oι Aδίστακτοι, ενώ παράλληλα ως διευθυντής φωτογραφίας και μοντέρ συνεργάζεται με τους Γιώργο Tζαβέλλα, Aλέκο Σακελλάριο, Παντελή Bούλγαρη κ.α.
Tα τελευταία χρόνια πρόσφερε ακούραστα την εμπειρία του στους νέους κινηματογραφιστές παρακολουθώντας τις εξελίξεις στον ελληνικό κινηματογραφικό χώρο.
Η ζωή και το έργο του Ν. Κατσουρίδη
«Οποιαδήποτε στιγμή και ώρα, ήταν πάντα ανοιχτός να ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια, προσφέροντας αμέριστη συμπαράσταση στους νέους. Ο Ντίνος Κατσουρίδης υπήρξε πάντα ένα στέρεο λιθάρι σ’ αυτό που ονομάζουμε ελληνικός κινηματογράφος», δηλώνει ο Παντελής Βούλγαρης για τον «κινηματογραφικό του πατέρα», που πέθανε σήμερα σε ηλικία 84 ετών.
Ήταν ο παραγωγός και μοντέρ της πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους του Παντελή Βούλγαρη, «Το προξενιό της Αννας» (1972). Νωρίτερα είχε χρηματοδοτήσει και έκανε διεύθυνση φωτογραφίας και μοντάζ στις μικρού μήκους «Κλέφτης» και «Τζίμης ο Τίγρης» του τότε 25χρονου Παντελή Βούλγαρη, στα μέσα της δεκαετίας του 60.
Η διαχρονική, ενεργός έως τέλους, παρουσία του Ντίνου Κατσουρίδη στις δυναμικές του ελληνικού κινηματογράφου και η συμβολή του σε όλες τις κινηματογραφικές διαδικασίες, υπήρξαν χαρακτηριστικές.
«Μεγάλωσε» στο κινηματογραφικό εργοστάσιο της Φίνος, μετείχε σε 21 ταινίες απ όλα τα πόστα - βοηθός οπερατέρ, μοντέρ, διευθυντής φωτογραφίας. Ανεξαρτητοποιήθηκε από τα στούντιο της Φίνος το 1959, έγινε σπουδαίος φωτογράφος, μοντέρ και σκηνοθέτης ταινιών που όλοι θυμόμαστε. Τομή στην σκηνοθετική καριέρα του Κατσουρίδη αλλά και του πρωταγωνιστή Θανάση Βέγγου, ήταν οι πολυβραβευμένες και τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες την περίοδο της δικτατορίας: «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;» και « Θανάση πάρε το όπλο σου», ταινίες ανεξίτηλες στην μνήμη των Ελλήνων θεατών.
«Παίρνω την απόφαση και προχωρώ σε μια πράξη… πολιτική», σχολιάζει ο ίδιος για την ταινία «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;», αυτοβιογραφούμενος σε τόμο, που κυκλοφόρησε από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο τιμητικού αφιερώματος, το 2000. «Στρωνόμαστε με τον Γιαλαμά και ετοιμάζουμε το σενάριο του «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;» Χρήμα δεν υπήρχε και οι τότε διανομείς πίστευαν ότι η ταινία είτε θα απαγορευόταν από την λογοκρισία είτε «δεν θα δούλευε». Εγώ δεν έλεγα να κάνω πίσω. Βάφτισα την ταινία «αντιπολεμική σάτιρα»,(δεν γινόταν-μέσα στην χούντα- να την πω αντιφασιστική-αντιδικτατορική) και τέλη Σεπτέμβρη 1971, ανεβήκαμε Θεσσαλονίκη. Έγινε χαλασμός. Τόσο, που η κριτική επιτροπή (αδικώντας την «Ευδοκία» του Δαμιανού) φόρτωσε την δική μου με βραβεία. Άσε πια στις αίθουσες… Όλοι τρίβαμε τα μάτια μας. Αυτό δεν ήταν ταινία. Ήταν διαδήλωση. Τρία εκατομμύρια Έλληνες είδαν την ταινία μέσα σε ένα χρόνο».
Από τα μέσα της δεκαετίας του 80, συνέχισε να εργάζεται ακούραστα στις παραγωγές του νέου ελληνικού κινηματογράφου και με όλες τις ιδιότητες. Άλλοτε σαν διευθυντής φωτογραφίας, άλλοτε ως μοντέρ. Στον «Έρωτα του Οδυσσέα» του Βασίλη Βαφέα, στις «Ήσυχες ημέρες του Αυγούστου», στο Ακροπόλ του Παντελή Βούλγαρη, στην Πρωινή Περίπολο του Νίκου Νικολαϊδη ώσπου στο τέλος ξαναγύρισε… στην αρχή, όπως έλεγε ο ίδιος κι έκανε φωτογραφία, όπως στην μικρού μήκους ταινία «Η τροφός» του Γιώργου Τζάνερη.
Για τον θάνατο του σεμνού, ακούραστου εργάτη του ελληνικού κινηματογράφου, Ντίνου Κατσουρίδη έστειλαν συλλυπητήρια:
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: «Πολυπράγμων δημιουργός, ο Ντίνος Κατσουρίδης υπηρέτησε τον κινηματογράφο με συνέπεια και πάθος, διαγράφοντας ως σκηνοθέτης, διευθυντής φωτογραφίας και μοντέρ, μια μακρά δημιουργική πορεία, η οποία σφράγισε μια ολόκληρη εποχή στο ελληνικό σινεμά.Το έργο που αφήνει πίσω του, θα μείνει ανεξίτηλο στον χρόνο και τη μνήμη μας» .
Η Ελληνική Ακαδημία κινηματογράφου: «Σήμερα, Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011, έφυγε από τη ζωή ο Ντίνος Κατσουρίδης. Ο άνθρωπος που γνώριζε το Σινεμά όσο λίγοι, αφού το υπηρέτησε επιτυχημένα από σχεδόν όλα τα πόστα: Σκηνοθέτης 17 και Παραγωγός 15 ταινιών, έκανε το Μοντάζ σε 76 ταινίες και τη Διεύθυνση Φωτογραφίας σε άλλες 45, ενώ έγραψε 14 Σενάρια.
Η δημιουργικότητα, η πείρα, το σθένος και η νεανική ματιά του, θα λείψουν σε όλη την Ελληνική Κινηματογραφική Κοινότητα. Ο Ντίνος Κατσουρίδης ήταν ένα από τα πρώτα Επίτιμα Μέλη της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου».
Πηγή αναδημοσίευσης :
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.