«Ξεπαγώνει» η δημόσια διαφημιστική δαπάνη

Μετά από έναν περίπου χρόνο στον οποίο η δημόσια διαφημιστική δαπάνη ήταν απόλυτα παγωμένη, εγκρίθηκαν τον περασμένο Ιούνιο διαφημιστικά κονδύλια ύψους 15,7 εκ. ευρώ, τα οποία αφορούν σε διάφορους δημόσιους φορείς (3,1 εκ. ευρώ το ΙΚΑ, 2 εκ. ευρώ HELEXPO, νέα κονδύλια για τις ενδιάμεσες διαχειριστικές αρχές, κ.λπ.).

Δεν είναι βέβαιο αν οι αποφάσεις αυτές αποτελούν ένδειξη κάποιας νέας πολιτικής στάσης ή απλώς αναπόφευκτες επιλογές κάλυψης των στοιχειωδών αναγκών των επί μέρους φορέων και επιταγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία -ως γνωστόν- έχει ειδικά προδιαγεγραμμένα κονδύλια επικοινωνίας. Πάντως -ακόμα και αν πράγματι οι αποφάσεις αυτές δεν αντανακλούν κάποια ευρύτερη πολιτική επιλογή- η κυβέρνηση καλά θα έκανε να αρχίζει να αξιολογεί τις δαπάνες αυτές με μια τελείως διαφορετική αντίληψη από αυτήν που επικράτησε το τελευταίο διάστημα.


Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα στο πλαίσιο των αδήριτων αναγκών μείωσης των δημοσίων δαπανών, αλλά και της ένταξης (με βάση την εύλογη λαϊκή ψυχολογία που προκαλούν οι νέοι φόροι και οι περικοπές μισθών και συντάξεων), πάρα πολλών δαπανών στην κατηγορία της σπατάλης, οι δαπάνες επικοινωνίας του δημοσίου καταδικάστηκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου, ως περιττές. Χωρίς να μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι στο παρελθόν υπήρξαν και πολλές περιπτώσεις σπατάλης ή και σκανδάλων σε σχέση με τη διαχείριση κάποιων κονδυλίων, πρέπει εντούτοις να αναγνωρίσει κανείς, ότι -σε αντίθεση με το λεγόμενο «κοινό αίσθημα»-, η διαφημιστική δαπάνη του δημοσίου είναι στην πραγματικότητα πολύ μικρότερη από το οικονομικό της βέλτιστο σημείο, από το οικονομικό optimum.

Ας δούμε δύο συγκεκριμένα πρακτικά παραδείγματα, τις δαπάνες για τον τουρισμό και τις δαπάνες για το σύστημα υγείας, που είναι αντίστοιχα ο πλέον προσοδοφόρος και ο πλέον δαπανηρός τομέας για την ελληνική οικονομία. Ο τουρισμός αποδίδει στην ελληνική οικονομία έσοδα της τάξεως των 40 δισ. ευρώ. Με δική μας ευθύνη τον τελευταίο χρόνο προκαλέσαμε αρνητική δημοσιότητα αξίων δεκάδων δισ. ευρώ. Οι δαπάνες εντούτοις για τη θετική προβολή της εικόνας της χώρας ήταν πάντα της τάξεως των μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και υπολείπονταν κατά πολύ των πραγματικών δυνατοτήτων που προσφέρουν ως προσοδοφόρος επένδυση. Ο υπολογισμός είναι απλός. Με δεδομένο ότι το ίδιο το κράτος αποκομίζει ετήσια έσοδα της τάξεως των 10 δισ. ετησίως από τον τουρισμό, μια αύξησή των εσόδων της οικονομίας από τον τομέα αυτόν της τάξεως του 5%, που αποτελεί λογικό στόχο μιας πολύ μεγάλης και αποτελεσματικής εκστρατείας επικοινωνίας, θα φέρει στο κράτος φόρους και εισφορές 400-500 εκ. ευρώ. Πολλαπλάσια δηλαδή, από αυτά που ετησίως δαπανώνται.

Στον τομέα της υγείας όπου δαπανούμε περίπου 25 δισ. ευρώ το χρόνο και στον οποίο υπάρχουν τεράστιες σπατάλες (φαρμακευτικά υλικά κ.λπ.), δεν υπάρχει καν συστηματική επικοινωνία για βασικά θέματα προληπτικής ιατρικής (πληροφόρηση για σωστή διατροφή, μόνιμη και έντονη αντικαπνιστική εκστρατεία, συστηματική ενημέρωση για στοιχειώδεις προληπτικές εξετάσεις που σώζουν ζωές και με την έγκαιρη διάγνωση εξοικονομούν τεράστιες δαπάνες που κοστίζει η θεραπεία ασθενειών που καθίστανται ανίατες κ.λπ.). Μια τέτοια επένδυση επικοινωνίας, η οποία θα έθιγε ενδεχομένως κάποια ιατρικά συμφέροντα, θα ήταν επίσης εξαιρετικά προσοδοφόρα για το κράτος. Η σωστή κρατική επικοινωνία, όπως προκύπτει από τα δύο αυτά πρόχειρα παραδείγματα, αλλά και από πολλά ακόμα που θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί, όταν γίνεται σωστά δεν είναι σπατάλη, αλλά ανάγκη. Ενίοτε δε και ιδιαίτερα προσοδοφόρα επένδυση. Και αυτό πρέπει να το καταλάβει και να το συμμεριστεί πρώτη, η ίδια η κυβέρνηση.

Πηγή : http://www.marketingweek.gr/