Του ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ
Νέες αναπτυξιακές κατευθύνεις και οικονομικά κίνητρα στην παραγωγή, μακριά από την παλιά, ισχύουσα, λογική. Ενα Φεστιβάλ πιο οικονομικό και αποτελεσματικό, μ' ένα Κέντρο Κινηματογράφου, που να εστιάζει στον καλλιτεχνικό κινηματογράφο και να προωθεί δυναμικά τα νέα πρόσωπα.
Περίπου σ' αυτό το πλαίσιο θα κινείται το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο, που θα προτείνει σύντομα ο υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος. Αυτό ήταν το συμπέρασμα, στο οποίο φτάσαμε έπειτα από μια σύντομη συνάντηση με τον υπουργό στον Πόρο, όπου βρισκόταν με αφορμή το 13ο Συμπόσιο της Σύμης.
Ελπίζουμε σε μια έξοδο από τη στασιμότητα της τελευταίας δεκαετίας, κατά την οποία το κράτος, και συγκεκριμένα το υπουργείο Πολιτισμού, έδειχνε να έχει πετάξει στον Καιάδα της λήθης τον κινηματογράφο, παρ' ότι παραμένει η πιο πλατιά διαδεδομένη και με τη μεγαλύτερη επίδραση τέχνη. Δεν είναι τυχαίο που τόσο ο Λένιν όσο και οι Γκέμπελς και Μουσολίνι την αναγνώρισαν ως την πιο σημαντική τέχνη και προσπάθησαν να τη χειραγωγήσουν.
Αυτή τη στιγμή: α) Το Κέντρο Κινηματογράφου βρίσκεται ακυβέρνητο και χωρίς λεφτά (αλλά και χωρίς πολιτική, εδώ και χρόνια), β) η παραγωγή έχει διακοπεί, λόγω έλλειψης χρημάτων, γ) το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης προωθούσε μια δική του, απαράδεκτη, πολιτική, ενώ δ) κανένα μέτρο δεν λαμβανόταν όσον αφορά τη γενικότερη κινηματογραφική παιδεία - στην εκπαίδευση, τη δημιουργία Ανωτάτης Σχολής, τη δημιουργία ενός Εθνικού Αρχείου.
Κι επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ξόδευε 10 ώς 11 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο (λες και επρόκειτο για το φεστιβάλ Κανών), τη στιγμή που το ΕΚΚ έπαιρνε μόνο 3,5 εκατομμύρια για τις παραγωγές του! Δεν θα ήταν, όμως, πιο δίκαιο και πιο λογικό, μια και μιλάμε για έτος λιτότητας, φέτος να ξοδευτούν ένα με δύο εκατομμύρια για τη διοργάνωση μιας Εβδομάδας Ελληνικού Κινηματογράφου -ας μη ξεχνάμε πως το Φεστιβάλ δημιουργήθηκε για να προωθεί την ελληνική ταινία- και τα υπόλοιπα 5 εκατομμύρια να δοθούν στο ΕΚΚ για τις παραγωγές του; Ωστε με τα χρήματα αυτά να φτιαχτούν ταινίες, για να προωθήσουν τον πολιτισμό μας στο εξωτερικό, μιας και, όπως ήδη γνωρίζουμε, κάθε χρόνο, αρκετές από αυτές προβάλλουν και διαφημίζουν τον πολιτισμό μας μέσα από τα διάφορα διεθνή φεστιβάλ.
«Υπέρ ενός ποιοτικού κινηματογράφου»
Ο υπουργός Πολιτισμού Π. Γερουλάνος αποσκοπεί, όπως μας ανέφερε, στο να ξεφύγει από «μια διαπραγμάτευση παλαιών λογικών», την οποία πρότεινε το μέχρι σήμερα νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο. Ταυτόχρονα, επιχειρεί να αποφύγει τους σκοπέλους τόσο των ξεπερασμένων προτάσεων των σωματείων, όσο κι εκείνων των «σκηνοθετών στην ομίχλη», οι οποίοι, παρά τη σοβαρή τους προσπάθεια για ανατροπή των πραγμάτων, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να παρουσιάζουν μια νέα μορφή του ίδιου προβλήματος. Ο υπουργός, όμως, ψάχνει και τρόπους για να πειστούν τα κανάλια να χρησιμοποιήσουν το 1,5% προς όφελος του ελληνικού κινηματογράφου.
Στόχος του υπουργού είναι να καλύψει τα πολλά κενά που παρουσιάζει το νομοσχέδιο (κενά που έχουν σχέση με την αναπτυξιακή πλευρά του κινηματογράφου). Να δώσει ένα άλλο βλέμμα στο όλο νομοσχέδιο, ώστε να μη σταθεί μόνο σε κάποια ονόματα -είτε αυτά είναι του κινηματογράφου είτε άλλου χώρου- ούτε σε ταινίες, που είναι πάνω απ' όλα εμπορικές. Να μπορέσει να προωθήσει τις νέες δημιουργίες και να αναπτύξει νέες, καλύτερες καταστάσεις - στόχο που θέτει και για τις άλλες μορφές πολιτισμού. Κι όλα αυτά, ώστε να δημιουργηθεί ένας νέος πυρήνας, σε μια εποχή που δυναμικά εμφανίζονται νέα πρόσωπα. Να δημιουργηθεί, όπως ανέφερε, «μια άλλη πολιτική, που να μη στηρίζεται σε μηχανισμούς, που αυτή τη στιγμή οδηγούν, δυστυχώς, προς μιαν άλλη κατεύθυνση».
Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης που περνάμε, η προώθηση των οποιωνδήποτε μέτρων για τον κινηματογράφο μοιάζει, για τον υπουργό, με σχήμα, όπως το χαρακτήρισε, οξύμωρο. Ομως, όπως πολύ σωστά ανέφερε πρόσφατα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, «ο πολιτισμός θα είναι αντίδοτο στην κρίση». Θα προσέθετα, μάλιστα, πως ο πολιτισμός πρέπει να είναι και αντίδοτο στην πολιτική. Ο πολιτισμός έπρεπε να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής οποιασδήποτε κυβέρνησης και όλων βέβαια των κομμάτων. Ως στόχος βέβαια ο πολιτισμός αναφέρεται πάντοτε στις προεκλογικές εκστρατείες όλων των κομμάτων, τα οποία, μετά τις εκλογές, δείχνουν να τον ξεχνούν παντελώς.
Αντίθετα, για ν' αναφέρω ένα πολύ ενδεικτικό παράδειγμα, στην Αμερική, τη δεκαετία του '30, στη χειρότερη περίοδο του ντιπρέσιον, με την πτώση του χρηματιστηρίου και την ανεργία στα ύψη, ο πρόεδρος Ρούζβελτ, όχι μόνο δεν ξέχασε τον πολιτισμό, αλλά και πήρε μέτρα, στο πλαίσιο της πολιτικής του Νιου Ντιλ, για να βοηθήσει ουσιαστικά και απλόχερα, τόσο το θέατρο -με την κρατική ενίσχυση δημιουργήθηκε το Group Theatre, που αργότερα θα εξελιχθεί στο Ακτορς Στούντιο- όσο και τις υπόλοιπες τέχνες.
Σήμερα, ενόσω το νομοσχέδιο παραμένει στάσιμο, οι άνθρωποι του κινηματογράφου εξακολουθούν ν' ανησυχούν. Ο βασικός λόγος της καθυστέρησης του νομοσχεδίου εστιαζόταν στο θέμα των οικονομικών κινήτρων και της σημαντικής χρηματικής φοροαπαλλαγής τους, που έκανε τον υπουργό Οικονομικών να διστάζει να δώσει την έγκρισή του. Πάντως, τα βασικά προβλήματα έχουν τώρα σχεδόν ξεπεραστεί και ο υπουργός πιστεύει πως μέσα σ' έναν μήνα θα είναι έτοιμος να προχωρήσει στις διαβουλεύσεις πάνω στο νομοσχέδιο, πριν το καταθέσει προς ψήφιση στη Βουλή. Ενα νομοσχέδιο, όπως τονίζει, που στόχο του θα έχει «κυρίως την προώθηση ενός ποιοτικού κινηματογράφου». Ισως αυτή να είναι και η τελευταία ευκαιρία για το ΥΠΠΟ να εφαρμόσει μια ουσιαστική, αποτελεσματική πολιτική πάνω στον κινηματογράφο. Θα είναι το καλύτερο αντίδοτο που μπορεί να μας προσφέρει στην κρίση.
Πηγή : http://www.enet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.