Πράγματι η ΕΡΤ με τα εισπραττόμενα τέλη αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, είναι ένας από τους τομείς που κατεξοχήν θα έπρεπε να ενδιαφέρει τους τεχνοκράτες της επιτροπής και του ΔΝΤ. Όχι γιατί μια χώρα δεν θα έπρεπε να έχει δημόσια τηλεόραση, αλλά γιατί η δημόσια τηλεόραση δεν μπορεί να αποτελεί άντρο σπατάλης και ρουσφετολογικών ρυθμίσεων, όπως δυστυχώς ήταν η δική μας ΕΡΤ εδώ και πολλές δεκαετίες.
Ποιος ελέγχει την ΕΡΤ; Την ΕΡΤ την ελέγχει η εκάστοτε πολιτική εξουσία, η οποία την μεταχειρίζεται ως πολιτικό εργαλείο στέλνοντας το λογαριασμό στον καταναλωτή ηλεκτρικού ρεύματος, δηλαδή στην ουσία σε όλους τους Έλληνες. Η διαχείριση της ΕΡΤ είναι ιδιαιτέρως αδιαφανής, αφού ο προϋπολογισμός της δεν ελέγχεται επί της ουσίας από τη βουλή, ενώ ο έλεγχός της από την εκάστοτε πολιτική εξουσία είναι υπονομευόμενος από την ιδιοτέλεια με την οποία η ίδια αυτή (εκάστοτε) εξουσία διαχειρίζεται την ΕΡΤ.
Τι μπορεί να γίνει. Μια καλή αρχή θα ήταν η περικοπή του τέλους. Αν το τέλος περικοπεί, η ΕΡΤ θα υποχρεωθεί να περικόψει αντίστοιχα τις δαπάνες της, κάτι από το οποίο είναι βέβαιο ότι θα προκύψει αντίστοιχη περικοπή σπατάλης. Αν ταυτόχρονα απαγορευτεί η χρήση των πόρων που προέρχονται από το τέλος για τη διενέργεια αθέμιτου ανταγωνισμού στα ιδιωτικά κανάλια, τότε θα έχουμε μια πρόσθετη θετική εξέλιξη. Γιατί δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται τα χρήματα του καταναλωτή, που δίδονται υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, για να αποσπάται ακροαματικότητα προς όφελος εκπομπών που δεν έχουν καμμία σχέση με το δημόσιο συμφέρον. Μια ψυχαγωγική ταινία, η οποία θα μπορούσε να παιχτεί (ή και έχει παιχτεί), από τα ιδιωτικά κανάλια, ή ένα μουσικό πρόγραμμα αντίστοιχο με αυτά που έχουν τα ιδιωτικά κανάλια, δεν υπάρχει λόγος να επιδοτούνται. Θα ήταν λοιπόν σημαντικό αν, όπως γίνεται σε άλλες αγορές, η ΕΡΤ έκανε το λεγόμενο unbundling, το διαχωρισμό δηλαδή μεταξύ των δραστηριοτήτων που αφορούν στο δημόσιο χαρακτήρα της, οι οποίες πρέπει να χρηματοδοτούνται από το ανταποδοτικό τέλος και αυτών που είναι ευθέως ανταγωνιστικές με τον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες πρέπει είτε να μην υπάρχουν καθόλου, είτε να χρηματοδοτούνται αποκλειστικά και μόνο από διαφημίσεις.
Το εγχείρημα αυτό δεν είναι εύκολο, αφού ο διαχωρισμός αυτός πρέπει να αφορά, τόσο στο κόστος παραγωγής των σχετικών προγραμμάτων, όσο και στο κόστος εκπομπής, καθώς και το διοικητικό κόστος που αναλογεί σε κάθε συγκεκριμένη δραστηριότητα. Όμως αν κανείς το επιχειρήσει, θα μπορέσει να ελπίζει ότι μπορεί να περιορίσει το απαράδεκτο φαινόμενο του αθέμιτου ανταγωνισμού με χρήματα των (εμμέσως) φορολογουμένων πολιτών, τον οποίο υφίστανται τα ιδιωτικά κανάλια. Φαινόμενο που μπορεί εναλλακτικά να αντιμετωπιστεί με την απαγόρευση της φιλοξενίας διαφημιστικών προγραμμάτων, λύση που δεν είναι όμως εξίσου αποτελεσματική, γιατί ακόμα και αν δεν εισπράττει διαφήμιση η ΕΡΤ μπορεί να χρησιμοποιεί τους πόρους αυτούς για να αποσπά ακροαματικότητα και να μειώνει έτσι εμμέσως τα έσοδα των σταθμών, προς όφελος άλλων διαφημιστικών μέσων.
Σε κάθε περίπτωση η τρόικα έχει πολύ δουλειά να κάνει στην ΕΡΤ. Και όπως μας είπε πριν μερικούς μήνες και ο κ. Ρεν, το μόνο που μπορούμε να της ευχηθούμε είναι καλό κουράγιο.
Πηγή : http://www.marketingweek.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.