Του Παύλου Γερουλάνου - υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η χρυσή γενιά του ελληνικού πολιτισμού δεν θα έχει συνέχεια. Οτι ο ελληνικός πολιτισμός στέρεψε από μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Χατζιδάκις, ο Ελύτης, ο Κουν, o Θεοδωράκης, ο Αγγελόπουλος ή ο Γαβράς και ότι δεν υπάρχουν αποθέματα στη νέα γενιά για να αναπληρώσουν το κενό. Αυτή η εκτίμηση βρίσκεται πολύ μακριά από την πραγματικότητα και όσοι παρακολουθούν στοιχειωδώς τον χώρο γνωρίζουν ότι τα αποθέματα του ελληνικού πολιτισμού είναι όχι μόνο σημαντικά, αλλά εμφανίζουν όλο και πιο συχνά εντυπωσιακό δυναμισμό και αξιοθαύμαστη δημιουργικότητα.
Mπορούμε όμως να είμαστε σίγουροι ότι αυτή η δυσοίωνη πρόβλεψη θα βγει αληθινή αν συνεχίσει το κράτος να αντιμετωπίζει τον πολιτισμό όπως το έκανε τα τελευταία χρόνια. Διότι την ίδια εποχή που οι μεγάλοι δημιουργοί έχτιζαν για την Ελλάδα του πολιτισμού μιαν ισχυρή ταυτότητα, κάποιοι άλλοι αξιοποιούσαν διαδικασίες, δομές και συντεχνίες για να αναθρέψουν μια πελατειακή και ρουσφετολογική λογική που καταπιέζει και αποδυναμώνει κάθε τι νέο που γεννιέται στον χώρο.
Αποτέλεσμα αυτής της στάσης, όπως και στους περισσότερους τομείς του κράτους, ήταν να ανδρωθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός που αναλώνει με βουλιμία και παράγει με το σταγονόμετρο. Από τα κονδύλια που επενδύει το κράτος, λίγα φτάνουν στη δημιουργία, διότι τα περισσότερα εξατμίζονται από τη σπατάλη και την αδιαφάνεια μηχανισμών που δημιουργήθηκαν με υποτιθέμενο σκοπό τον πολλαπλασιασμό τους. Πέρυσι, από τα 19 εκατομμύρια που επένδυσε το υπουργείο στον κινηματογράφο, μόλις 6 έφτασαν στην παραγωγή.
Αν σε άλλους χώρους έχουμε σήμερα την πολυτέλεια να μιλούμε για τη δυνατότητα συρρίκνωσης του ρόλου του κράτους, αυτή την πολυτέλεια δεν την έχουμε στον πολιτισμό. Διότι η δημιουργική φωνή της Ελλάδας, οι αρχές και οι αξίες της, η δυνατότητά της να παρεμβαίνει στον παγκόσμιο πολιτιστικό διάλογο πρέπει να παραμείνουν ισχυρές και αυτή η ισχύς δεν θα έρθει ποτέ από την ελεύθερη αγορά.
Χρειαζόμαστε ένα κράτος δυνατό και αποτελεσματικό που παίρνει θέση, σχεδιάζει και χρηματοδοτε τον πολιτισμό, αλλά αφήνει τη δημιουργία να αναπτυχθεί με την ελευθερία που αρμόζει στην τέχνη. Αυτό είναι απόλυτα εφικτό.
Σε λίγο φέρνουμε στη Βουλή το νομοσχέδιο του κινηματογράφου. Οταν ξεκινήσαμε να το σχεδιάζουμε, είπαμε ότι θέλουμε να πετύχουμε τρία πράγματα: να αυξήσουμε τα χρήματα που επενδύονται στον κινηματογράφο, να αυξήσουμε τις πηγές χρηματοδότησής του και να μειώσουμε τη γραφειοκρατία που απορροφάει κονδύλια και δημιουργεί αγκυλώσεις. Πιστεύουμε ότι μαζί με τα γενναία κίνητρα που εξασφαλίσαμε για τον κινηματογράφο στο φορολογικό νομοσχέδιο, το νομοσχέδιο «Ενίσχυση και ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης» πετυχαίνει τους στόχους μας.
Στη δημόσια διαβούλευση που έχει προηγηθεί κατατέθηκαν πολλές εισηγήσεις για το πώς το νομοσχέδιο μπορεί να γίνει καλύτερο και πολλές από αυτές έχουν ενσωματωθεί στην πρόταση που φέρνουμε στη Βουλή. Επίσης έχουν καταγραφεί πολλές προτάσεις για την ενίσχυση του κινηματογράφου και φορέων όπως η Ταινιοθήκη που ανέθρεψε τους μεγάλους μας δημιουργούς, οι οποίες δεν εντάσσονται σε αυτό το νομοσχέδιο αλλά που θα έχουν καθοριστικό ρόλο στα επόμενά μας βήματα.
Είναι σημαντικό όμως ότι το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο δεν αμφισβητήθηκε για τις προθέσεις του και τις τομές που φέρνει στον χώρο. Δεν αμφισβητήθηκε η δυνατότητά του να πετύχει τους στόχους που βάλαμε και να δώσει νέα ώθηση στον χώρο. Δεν αμφισβητήθηκε από τους ανθρώπους εκείνους που νοιάζονται για τον κινηματογράφο περισσότερο από ό,τι για τις αναχρονιστικές δομές που αλλάζει το νομοσχέδιο.
Δεν είναι νομοσχέδιο χωρίς αιχμές, διότι δεν είχε ποτέ στόχο να στρογγυλέψει απόψεις και να χαϊδέψει αυτιά. Σίγουρα δεν είναι ένα νομοσχέδιο που προσπάθησε να ικανοποιήσει τους πάντες.
Είναι όμως ένα νομοσχέδιο που ξεκίνησε ως απαίτηση του χώρου και κατέληξε με μια διευρυμένη και ουσιαστική συζήτηση για την τέχνη, για τον πολιτισμό και για τον ρόλο του κράτους. Και είναι ένα νομοσχέδιο που τάχθηκε με επιμονή ενάντια σε κάθε τι που καθήλωσε τη δημιουργία στην Ελλάδα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι το στηρίζουν με σθένος όλοι εκείνοι που δημιουργούν σήμερα στην Ελλάδα ανεξάρτητα από ηλικία, πολιτική τοποθέτηση ή ομάδα του χώρου.
Το στηρίζουν με σθένος όλοι εκείνοι που, όπως εμείς, επιμένουν ότι ο επόμενος Γαβράς βρίσκεται ήδη ανάμεσά μας.
Πηγή : http://news.kathimerini.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.