«Οι Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη στο Φεστιβάλ Αθηνών»

Οι Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη συζητούν για την κρίση και τον πολιτισμό και ιδρύουν Πειραματική Σχολή Κινηματογράφου!

Το απόγευμα της Πέμπτης 17 Ιουνίου, η καρδιά των «Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη» χτύπησε και πάλι δυνατά, αυτή τη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών, στο χώρο Ε, Πειραιώς 260. Σε μια κατάμεστη αίθουσα, και για 5 ώρες σπουδαστές και επαγγελματίες του κινηματογράφου αντάλλαξαν προβληματισμούς, ανησυχίες αλλά και ιδέες για το πώς η «κρίση» μπορεί να δώσει έναυσμα για μια ευρύτερη πολιτιστική ανάπτυξη.


Το θέμα της πρώτης συζήτησης ήταν, η Κινηματογραφική Τέχνη σαν Επάγγελμα και είχαν προσκληθεί για να συμμετάσχουν σπουδαστές κινηματογραφικών και δραματικών σχολών. Εκφράστηκε έντονος προβληματισμός για τις δυσκολίες επιβίωσης όλων των επαγγελματιών της τέχνης. Ως εν δυνάμει απαντήσεις στις – κατά γενική ομολογία – πολύ δύσκολες συνθήκες, προτάθηκαν νέα μοντέλα κινηματογραφικής παραγωγής, είτε με ενίσχυση της συλλογικής εργασίας είτε με αξιοποίηση των νέων μέσων για φθηνότερη παραγωγή.

(παρακάτω περίληψη & βασικά σημεία της συζήτησης καθώς και links για φωτο)

Το θέμα της δεύτερης συζήτησης ήταν Κινηματογράφος, Πολιτισμός, Κρίση. Σε αυτήν, εκτός από τα μέλη της Ομίχλης, τοποθετήθηκαν, ο ζωγράφος, Εδουάρδος Σακαγιάν, ο διευθυντής του περιοδικού Νέα Εστία, Σταύρος Ζουμπουλάκης, ο μουσικός Μιχάλης Δέλτα, καθώς και οι δημοσιογράφοι Βένα Γεωργακοπούλου, Μαρία Κατσουνάκη και Ηλίας Κανέλλης, ενώ ο μουσικός Μιχαλης Δέλτα διάβασε το ποίημά του “Πολιτισμός”.

Παρά τη διαπίστωση πως η οικονομική κρίση είναι το επιστέγασμα μιας γενικότερης κρίσης πολιτισμού που για πολλά χρόνια κατατρώει την ελληνική κοινωνία, τελικά στη συζήτηση επικράτησε… αισιοδοξία. Η καλή πορεία – καλλιτεχνική και εμπορική – του ελληνικού κινηματογράφου, το αποδεδειγμένο ενδιαφέρον των θεατών για τις ελληνικές ταινίες, δείχνουν πως ο κινηματογράφος, αλλά και η τέχνη γενικότερα, μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην έξοδο της κοινωνίας μας από την κρίση. Η κρίση είναι μια καλή ευκαιρία για όλους μας να θεραπεύσουμε τις αδυναμίες μας, να σκεφτούμε και να πράξουμε συλλογικά, να απαιτήσουμε από την Πολιτεία να στηρίξει θεσμικά την καλλιτεχνική παιδεία και δημιουργία.

(παρακάτω θα βρείτε αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις)

Μετά το τέλος των συζητήσεων, οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να ιδρύσουν Πειραματική Σχολή Κινηματογράφου, με προγραμματισμένη έναρξη λειτουργίας το Σεπτέμβριο του 2011. Η σχολή θα είναι δωρεάν φοίτησης, 3ετης και θα λειτουργήσει πιλοτικά, για μία φουρνιά σπουδαστών, με εθελοντική εργασία και προσφορά.

Στην εκδήλωση προβλήθηκε σε πρώτη προβολή το ντοκυμαντέρ/χρονικό για τους Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη της Ελένης Αλεξανδράκη Ομίχλη Doc καθώς και οι ταινίες, Mesecina της Σοφίας Εξάρχου (μικρού μήκους) και Μαύρο Λιβάδι του Βαρδή Μαρινάκη. Η βραδιά έκλεισε με άφθονη ρακή και φιστίκια από την Κρήτη…

Τέλος, υπενθυμίζουμε ότι στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών προβάλλονται οι ταινίες φετεινής παραγωγής που ήταν υποψήφιες στα πρώτα πανηγυρικά βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (Θερινό Σινεμά, Η Ομίχλη στο Φεστιβάλ Αθηνών). Οι προβολές στον υπαίθριο χώρο της αίθουσας Δ στην Πειραιώς 260 συνεχίζονται από Δευτέρα 21 Ιουνίου και θα ολοκληρωθούν την Παρασκευή 26 Ιουνίου. Για το πλήρες πρόγραμμα προβολών συμβουλευθείτε το www.greekfestival.gr & www.fogfilms.org

Παρακάτω τα links για φωτο υψηλής ανάλυσης από τις εκδηλώσεις (παρακαλώ κάντε copy τα links στον browser σας)

1. Γιώργος Τσεμπερόπουλος, Σταύρος Ζουμπουλάκης, Διευθυντής Περιοδικου Νέα Εστία
http://img691.imageshack.us/img691/8531/tsemberopoulosstzoumbou.jpg

2. Βένα Γεωργακοπούλου, Μαρία Κατσουνάκη, Μιχάλης Δέλτα
http://img130.imageshack.us/img130/7364/mixalisdeltageorgakopou.jpg

3. Κωνσταντίνος Μωριάτης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Στέλλα Θεοδωράκη
http://img85.imageshack.us/img85/7986/moriatiskafestheodoraki.jpg

4. Κοινό, Γιώργος Λούκος http://img94.imageshack.us/img94/8895/loukosomixli.jpg

5. Το πάνελ της πρώτης συζήτησης http://img16.imageshack.us/img16/2185/foitites.jpg

6. Κοινό http://img820.imageshack.us/img820/6923/koino.jpg

7. Πάνος Κούτρας, Ελισάβετ Χρονοπούλου, Δημήτρης Γιατζουτζάκης, Μύρνα Τσάπα
http://img15.imageshack.us/img15/2381/img3832en.jpg

8. Κοινό, Γιώργος Παπαλιός, πρόεδρος Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
http://img704.imageshack.us/img704/9245/papalios.jpg

9. Ελένη Αλεξάνδρακη, σκηνοθέτης του ντοκυμανταίρ για τους Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη «Ομίχλη Doc» http://img684.imageshack.us/img684/2702/elenialexandraki.jpg 

10. Ηλίας Κανέλλης, Κλεάνθης Δανόπουλος, Στράτος Τζίτζης, Γιώργος Μακρής
http://img228.imageshack.us/img228/6519/kanellistzitzismakris.jpg

11. Μιχάλης Δέλτα, Εδουάρδος Σακαγιάν
http://img14.imageshack.us/img14/1193/sakayanmixalisdelta.jpg

Συζήτηση 1η: Η Κινηματογραφική Τέχνη ως Επάγγελμα

Οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη», ύστερα από πρόσκληση του Φεστιβάλ Αθηνών, οργάνωσαν συζήτηση με θέμα: «Η κινηματογραφική τέχνη ως επάγγελμα». Προσκλήθηκαν να τοποθετηθούν, με δίλεπτες εισηγήσεις, νέοι που σπουδάζουν κινηματογράφο, άλλα και επαγγέλματα που με κάποιον τρόπο συνδέονται με αυτόν. Παραβρέθηκαν ομιλητές από το Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Λ. Σταυράκου, το New York College, το ιεκ «ακμή», το ιεκ «δομή», τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, τη Δραματική Σχολή «Αρχή», το Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Ακολούθησε συζήτηση με το κοινό, που αποτελείτο κυρίως από σπουδαστές, αλλά και μέλη των «Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη». Τη συζήτηση συντόνισαν οι Κατερίνα Ευαγγελάκου, Αλέξης Καρδαράς και Πέτρος Σεβαστίκογλου.

Οι τοποθετήσεις, τόσο των ομιλητών όσο και του κοινού, ήταν αξιοπρόσεχτες για το εύρος των διαφορετικών, αντικρουόμενων συχνά, απόψεων, αλλά και την κοινή αγωνία για το παρόν και το μέλλον του κινηματογράφου στη χώρα μας. Εκφράστηκε έντονος προβληματισμός για τις δυσκολίες επιβίωσης όλων των ενασχολούμενων επαγγελματικά με την τέχνη. Συγχρόνως, τονίστηκε η αναγκαιότητα της τέχνης και η σημασία της μη εμπορευματοποίησης της. Ως εν δυνάμει απαντήσεις στις – κατά γενική ομολογία – πολύ δύσκολες συνθήκες, προτάθηκαν νέα μοντέλα κινηματογραφικής παραγωγής, είτε με ενίσχυση της συλλογικής εργασίας και της αλληλοβοήθειας είτε με αξιοποίηση των νέων μέσων για φθηνότερη παραγωγή. Τέθηκαν τα πρακτικά προβλήματα του σκηνοθέτη, του σεναριογράφου, του ηθοποιού, του τεχνικού. Αναφέρθηκαν η σχέση των διαφορετικών ειδικοτήτων μέσα στο συλλογικό εγχείρημα του κινηματογράφου, οι διαφορές ανάμεσα στον κινηματογραφικό και τηλεοπτικό κώδικά, η σχέση με το κοινό. Τέθηκαν φιλοσοφικά ερωτήματα για το ρόλο και τη λειτουργία της τέχνης. Συζητήθηκαν οι νέες τεχνολογίες, από το 3D animation ως την αξιοποίηση του Internet, και πώς επηρεάζουν την οπτικοακουστική γλώσσα. Συζητήθηκε η ανάγκη εξοικείωσης των ηθοποιών με την ιδιαιτερότητα του κινηματογραφικού κώδικα, καθώς επίσης η δυνατότητα συνεργασίας του κινηματογράφου με τις κοινωνικές επιστήμες, όχι μόνο ως μέσο καταγραφής, αλλά ως ουσιαστικό μέρος της έρευνας. Εκεί που όλοι συμφώνησαν είναι ότι (με τα λόγια της Πέννυς Μπούσκα) «θέλει τέχνη για να κάνεις σήμερα τον κινηματογράφο επάγγελμα».

Κλείνοντας τη συζήτηση, οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» ανακοίνωσαν την πρόθεση ίδρυσης πειραματικής σχολής κινηματογράφου, με προγραμματισμένη έναρξη λειτουργίας το Σεπτέμβριο του 2011. Η σχολή θα λειτουργήσει πιλοτικά, με εθελοντική εργασία και προσφορά, και θα βγάλει μόνο μια φουρνιά σπουδαστών. Θα είναι δωρεάν φοίτησης. Το όλο εγχείρημα θα παρακολουθηθεί από ομάδα μελέτης, η οποία θα εξάγει συμπεράσματα, με απώτερο στόχο την κατάρτιση ολοκληρωμένης πρότασης για την ίδρυση μεγαλύτερης κλίμακας, δημοσίου χαρακτήρα, πρότυπης σχολής κινηματογράφου και οπτικοακουστικών τεχνών. Η δομή και το χρονοδιάγραμμα της πειραματικής σχολής θα ανακοινωθεί στα τέλη Δεκεμβρίου του 2010.

Συζήτηση 2η: «Κινηματογράφος – Πολιτισμός – Κρίση»

Αποσπάσματα από τις εισηγήσεις & τις τοποθετήσεις του κοινού, καθώς και το ποίημα του μουσικού Μιχάλη Δέλτα,

Γιώργος Τσεμπερόπουλος, σκηνοθέτης

Το σινεμά δεν θα σταματήσει. Το σινεμά δεν γίνεται μόνο με λεφτά. Γίνεται κι αλλιώς: με τους φίλους μας. Ζητάμε αναπτυξιακό νόμο εδώ και τώρα.

Σταύρος Ψυλλάκης, σκηνοθέτης

Μια προσωπική ιστορία με ήρωες Α) εταιρεία κινητής τηλεφωνίας και Β) συνοικιακή μοδίστρα. Η δεύτερη μείωσε την τιμή επιδιόρθωσης από 4 σε 2 ευρώ. Η πρώτη εξακολουθεί να ανεβάζει τις τιμές και να κατακλέβει τους πελάτες της. Αν ωστόσο μου ζητούσαν να κάνω ένα διαφημιστικό για κινητή τηλεφωνία δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να πω «όχι».

Αντουανέτα Αγγελίδη, σκηνοθέτης

Περί της ατομική εμπειρίας της κρίσης. Η κρίση είναι μια ευκαιρία, διαλύει τα στερεότυπα που κουβαλάμε στο κεφάλι μας και εμπεριέχει τη θεραπεία της. Ας μετατρέψουμε τα μειονεκτήματα σε πλεονεκτήματα. Η εποχή μας ζητάει να γίνουμε καλλιτέχνες.

Κωνσταντίνος Μωριάτης, παραγωγός

Είμαι αισιόδοξος. Έτσι κι αλλιώς οι κιν/στές ήταν άφραγκοι και πριν από το ΔΝΤ. Το καλό μ΄ εμάς είναι ότι καταφέραμε να μιλήσουμε για την αρρώστια μας, να κάνουμε την ψυχανάλυσή μας. Ανησυχώ περισσότερο για τους άλλους καλλιτέχνες που δεν εκφράζονται προς τα έξω.

Γιώργος Μακρής, σεναριογράφος

Ο γιός μου έκανε την τέλεια ερώτηση «μπαμπά θα έρθει η φτώχεια;» Όλα φωνάζουν ότι κάτι έρχεται. Το καινούριο φρούτο που έρχεται στην Ελλάδα είναι ο φόβος. Αλλά η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Ο φόβος ότι θα φτωχύνουμε είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Άραγε η φτώχεια μάς ακυρώνει περισσότερο από το να χάσουμε ένα φίλο, μια αγάπη, τον εαυτό μας; Θυμάμαι μια φράση του Στ. Τορνέ αυτή τη στιγμή: «ή είμαστε όλοι ποιητές ή αρχίδια καλαβρέζικα»

Τακης Βερέμης, διανομέας, παραγωγός

Η κρίση είναι μια ακόμα ευκαιρία. Οι αριθμοί δείχνουν την ευημερία, την άνθιση του ελληνικού κιν/φου.

2006-2007: 1.350.000 εισιτήρια, 10% του box office

2007-2008 2.230.000 εισιτήρια, 18% του box office

2008-2009 1.350.000 εισιτήρια, 13% του box office

2009 – μέχρι τώρα 1.350.000 εισιτήρια, 15% του box office

Ένα καινούριο είδος γεννιέται: η μικρή, ελληνική, καλλιτεχνική ταινία των 20 – 80 χιλιάδων εισιτηρίων. Αισιοδοξώ.

Αντώνης Καφετζόπουλος, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Το σημαντικό με την Ομίχλη είναι η αίσθηση που έχω ότι είμαστε σε θέση ν΄ αλλάξουμε ένα μικρό μέρος του κόσμου, το σπίτι μας. Η τέχνη μας κοστίζει χρήματα. Το άρθρο 16 του Συντάγματος της Ελλάδας ορίζει ότι η Πολιτεία οφείλει να προστατεύει την τέχνη, την παιδεία και την επιστήμη. Θέλω να προστατεύσω το συνταγματικό αυτό δικαίωμά μου.

Εδουάρδος Σακαγιάν, εικαστικός

Είμαι 100% υπέρ των διεκδικήσεων των καλλιτεχνών. Βέβαια εγώ διάλεξα πολύ γρήγορα τη ζωγραφική κι όχι το σινεμά για λόγους οικονομίας. Είμαι μέσα στην κρίση, είναι η ζωή μου η κρίση, είναι η δουλειά μου η κρίση. Χαίρομαι που διαπραγματεύεστε την τιμή του έργου σας. Εμείς, οι ζωγράφοι έχουμε πάψει να παίζουμε έναν κοινωνικό ρόλο. Εύχομαι να βρείτε τα μέσα να εμπνευστείτε και να εκφραστείτε.

Σταύρος Ζουμπουλάκης, διευθυντής περιοδικού Νέα Εστία

Για να κάνει ένας σκηνοθέτης μια ταινία, πρέπει να έχει άποψη για τον κόσμο, κι όχι μόνο λεφτά. Ωστόσο σινεμά χωρίς χρήματα δεν υφίσταται. Χρήματα μέχρι τώρα έβαζε το κράτος, το οποίο και δεν σκοτίζεται καθόλου να τα πάρει πίσω γιατί είναι ένα χαλασμένο κράτος, ένα σπάταλο κράτος. Και τώρα, τη στιγμή που δεν θα μπορεί να δώσει συντάξεις πώς να ζητήσει κανείς χρήματα για το σινεμά; Ελπίζω στο μέλλον να γίνουμε σοφότεροι. Προς το παρόν ας κάνουμε φτηνότερες ταινίες. Απάντηση στην κρίση είναι η δημιουργικότητα και το ταλέντο.

Βενα Γεωργακοπούλου, δημοσιογράφος

Ευτυχώς το ελλ. Σινεμά είναι επιδοτούμενο. Αυτό σημαίνει ότι θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Την ίδια στιγμή πιστεύω ότι ο ελλ. Κιν/φος ήταν πάντα σε κρίση και τώρα βρίσκεται σε μια καλή στιγμή του. Γιατί; Γιατί γίνονται καλές ταινίες και γιατί δημιουργήθηκε η Ομίχλη. Κάντε τη δουλειά σας. Κάντε τη καλά. Το ελληνικό Σινεμά δεν πρέπει να φοβάται.

Μαρία Κατσουνάκη, κριτικός κινηματογράφου

Να οργανώσουμε άμυνα. Η δυσκολία να γίνει δημιουργία. Είμαι αισιόδοξη για τον ελληνικό Κινηματογράφο: Α) για τί η γενιά που βρίσκεται τώρα στο προσκήνιο έχει στέρεες βάσεις, εστιάζει και κάνει διάλογο με το κοινό Β) γιατί το ελληνικό Σινεμά άνοιξε πιά τη συζήτηση, το διάλογο με αποτελεσματικό τρόπο.

Ηλίας Κανέλλης, δημοσιογράφος

Θα πω μια ιστορία. Όταν ο Στ. Τορνές γύριζε τον «Ντανίλο Τρέλες» γνώρισε έναν πλανόδιο, αφρικανό καλλιτέχνη τον «Ντίντι». Το ρώτησε λοιπόν κάποτε «Ντίντη έμαθες καμιά ελληνική λέξη;» και ο Ντίντης απάντησε «έμπνευση». Ο Σταύρος τότε είπε «τη λέξη ψωμί να μάθεις Ντίντη και τη λέξη κρέας».

Από εκεί να ξεκινήσουμε. Ο Τορνές μιλούσε ποιητικά για το ψωμί και αγωνίστηκε για την ελευθερία της έκφρασης και όχι για τη συνδικαλιστική εκδοχή της ελευθερίας.

Πέτρος Σεβαστίκογλου, σκηνοθέτης

Ανακοίνωσε το σχέδιο της Ομίχλης για ίδρυση Πιλοτικής Σχολής Κινηματογράφου, στηριγμένη σε εθελοντική εργασία.

«Ανησυχώ μόνο για τη στιγμή εκείνη όπου το κράτος θα αναλάβει την Σχολή που θα φτιάξουμε. Στην παρούσα φάση αλλάζουν όλα, αλλάζουμε εμείς, μοιραία θ΄ αλλάξουν και οι ταινίες που κάνουμε. Φοβάμαι μόνον μήπως μας πετάξουνε λίγα κοκκαλάκια κι εμείς θα σιωπήσουμε και πάλι.»

Μαργαρίτα Μαντά, σκηνοθέτης

Η σύγχρονη Ελλάδα βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στη μυθολογία του αρχαίου κλέους και στο σκυλάδικο. Μεταπολιτευτική κρίση ηθών. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι βαθιά πολιτικό. Οι πολιτικοί προτείνουν το χειρότερο λαϊκισμό και τα εύκολα συνθήματα. Ο κόσμος δεν προχώρησε με τον καταναλωτισμό, προχώρησε με την τέχνη και τη δημιουργία.

Εχω ανάγκη να βλέπω την ομορφιά.

Στέλλα Θεοδωράκη, σκηνοθέτης

Ανεξέλεγκτες μονοπωλιακές καταστάσεις οδήγησαν σε έκπτωση του γούστου και του πολιτισμού. Οι καλλιτέχνες αμήχανοι απέναντι στην έκπτωση, ο κριτικός λόγος υπόγεια κατευθυνόμενος.

Νοιώθω την ανάγκη βίαιων αντιδράσεων απέναντι στη δικτατορία του ευτελούς.

Στρατος Τζίτζης, σκηνοθέτης

Η Ομίχλη δεν είναι καλλιτεχνικό κίνημα, είναι πολιτική κίνηση. Κάνει πολιτικές προτάσεις και παρεμβάσεις πάνω στους κοινούς τόπους διαφορετικών μεταξύ τους ανθρώπων. Οι κινηματογραφιστές είναι μια παραγωγική ομάδα ανθρώπων, δεν είναι παράσιτα. Οι ενεργοί, παραγωγικοί έλληνες πρέπει να συνομιλήσουν μεταξύ τους και να παρέμβουν.

Κλεάνθης Δανόπουλος, σκηνοθέτης

Έχει χαθεί η ταυτότητα του Έλληνα μετά τον πόλεμο. Βιώνουμε μια εσωτερική, πολιτιστική κρίση.

Ρεα Βαλντέν, σκηνοθέτης

Η κρίση εντοπισμένη στην κριτική σκέψη. Ο πλούτος του παρελθόντος μας δίνει γνώση και δύναμη, ωστόσο ο μεγαλύτερος σεβασμός προς το παρελθόν είναι να κάνεις τη ρήξη μαζί του.

Να τα θέσουμε όλα υπό κρίση.

Έλενα Δημητρακοπούλου, σκηνοθέτης μικρού μήκους

Υπάρχει κρίση, υπάρχουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Να σκύψουμε στα προβλήματα των τεχνικών και των μικρομηκάδων.

Φρέντυ Βιανέλλης, σκηνοθέτης

Προβολή: μονοπλάνο – αργό ΖΟΟΜ OUT από την κατεστραμμένη πόρτα της Marfin στην Ερμού. Audio: ομιλίες, φωνασκίες, ανοησίες των πολιτικών ταγών με ομιλίες τους στη Βουλή για την οικονομική κρίση της Ελλάδας.

Δημήτρης Μπίτος, σκηνοθέτης μικρού μήκους

Οι κινηματογραφιστές είναι ενδιαφέροντες, ταλαντούχοι και δυστυχισμένοι άνθρωποι.

Παρεμβάσεις στην συζήτηση

Κατερίνα Ευαγγελάκου, σκηνοθέτης

Ο διάλογος είναι η πρώτη απτή κατάκτηση της Ομίχλης ενώ οι ταινίες είναι μια προσωπική κατάκτηση του κάθε δημιουργού. Όταν ωστόσο οι δημιουργοί συναντώνται ο παραλογισμός της δημιουργίας αρχίζει να μοιάζει με κάτι λογικό.

Μαρία Κομνηνού, Διευθύντρια Ταινιοθήκης της Ελλάδας

Δείχνετε μεγάλη υπευθυνότητα σαν πολίτες. Αίτημα για παιδεία και καλλιέργεια του κοινού.

Φοιτητής Νew York College

Να κάνετε αγώνα για να πέσει η τιμή του εισιτηρίου στο σινεμά.

Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης, παραγωγός ταινιών μικρού μηκους

Η επιστροφή του φόρου πρέπει να συμπεριλάβει την ταινία μικρού μήκους.

Ηλίας Κάνελλης, δημοσιογράφος

Έκανε μια ωραία ερώτηση: πώς ο κινηματογραφικός κόσμος θα μπορούσε να δώσει στη δημόσια τηλεόραση κύρος και ποιότητα;

Γιώργος Τσεμπερόπουλος, σκηνοθέτης

Η ΕΡΤ δεν αποδίδει όλο το φόρο που της αναλογεί στην παραγωγή των ελληνικών ταινιών.

Η παρέμβαση – εισήγηση του μουσικού Μιχάλη Δέλτα

Ειμαι ο πολιτισμος, ειμαι ο καλλιτεχνης, ο πολιτικος,

ειμαι ο κινηματογραφος, το θεατρο, ειμαι ο μουσικος,

το λαμογιο, ειμαι ο «Εκλεκτος», ο ελληνας, ο νεο-ελληνας,

ο υπερ-ελληνας, ειμαι ο ενικος, ειμαι ο μονος μου,

ειμαι η κλικα, η «Στοα», το κρυμμενο κατω απ το χαλι,

ειμαι ο Πολιτισμος, ειμαι η νευρωση, ειμαι ο εκπληρωμενος ποθος του πατερα , ειμαι η υποκρισια,

η σεμνοτυφια, ο ρατσισμος, ειμαι η ραδιοτηλεοπτικη ομαδα,

ειμαι το κεντρο κινηματογραφου, το κεντρο του κοσμου,

ειμαι το μεγαρο μουσικης, ειμαι το σκυλαδικο των ενοχων,

ειμαι η αψιδα του θριαμβου, ειμαι το λιπος των MEDIA,

ειμαι ο χωρις ταυτοτητα, ειμαι ο πολιτισμος,

η κινητηριος δυναμη, ειμαι η σιωπηλη Ακροπολη,

ειμαι μια λεηλατημενη νοημοσυνη, ενα πληγωμενο φως,

ειμαι ο «Εγω» χωρις εσενα, ειμαι ολα οσα φοβομουν,

ο επερχομενος, ο εισερχομενος, ο εξερχομενος,

ειμαι το υπεροπτικο καβλι της τεχνης, το στειρο αιδοιο της,

ειμαι ο συγκινησιακα απων, ειμαι ο πολιτισμος,

ειμαι ο αρσενικος, ειμαι ο φοβος μου, ειμαι η Ακαδημια των αστων, η αιτια των μεταναστων, ειμαι ο αριστερος που κοιταζει δεξια,

ειμαι μια καμμενη ασφαλεια,

ενα χαμενο παιδι, μια κακοποιημενη γυναικα,

ειμαι ο πολιτισμος, ο δικος μου, ο δικος σου, μονος μου,

μονος σου, ειμαι το χρηματιστηριο των ευθυνων,

ειμαι ο ευεργετης του εθνους, ειμαι ο θρονος,

ειμαι μια βαρεμενη αληθεια, ειμαι ο Σταρ,

ειμαι το δασος που καιγεται, ειμαι ενα ανυπερασπιστο «γιατι?»,

ενα κοκκινο φαναρι, ειμαι ο ελληνας,

ο αγιοποιημενος φοβος της μανας,
ειμαι ο «Εγω» χωρις εμενα…

ειμαι το κεντρο του κοσμου.