Με το δεδομένο αυτό θα μπορούσε κανείς να πει ότι -εκτός της αυτοτελούς αξίας που έχει η σημαντική αυτή αύξηση, βελτιώνοντας τα έσοδα των διεθνών διαφημιστικών δικτύων και των διεθνών ΜΜΕ και προσφέροντας μια ανάσα μετά από δύο πολύ δύσκολα χρόνια- αποτελεί ταυτόχρονα μια ελπιδοφόρα ένδειξη για τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις.
Μια ματιά όμως στις λεπτομέρειες της συγκεκριμένης είδησης, δείχνει ότι οι θετικές αυτές προσδοκίες δεν είναι σήμερα ούτε δεδομένες, ούτε αυτονόητες. Ο λόγος είναι απλός. Το υψηλό, αλλά λογικό αυτό ποσοστό, αποτελεί άθροισμα τελείως ανομοιογενών εξελίξεων σε επίπεδο διαφορετικών γεωγραφικών περιοχών. Με ακραία παραδείγματα το ισχνό +4% στην τεράστια αμερικανική αγορά και το μη επαναλαμβανόμενο +48% στην αγορά της Λατινικής Αμερικής.
Οι αριθμοί αυτοί δυστυχώς είναι συμβατοί και με τις δύο δυσάρεστες εναλλακτικές θεωρίες που υπάρχουν για την εξέλιξη της μεγάλης οικονομικής κρίσης που ξεκίνησε το 2008. Είναι δηλαδή δυνατόν να αποτελούν έκφραση τόσο της κρίσης τύπου W, κατά την οποία η ανάκαμψη που παρατηρείται θα ακολουθηθεί, όπως συνέβη τη δεκαετία του ‘30 από μια νέα ύφεση (ενδεχομένως κάπως μικρότερης εντάσεως), όσο και της θεωρίας της παρατεταμένης στασιμότητας στη Δύση, όπως συνέβη -και εξακολουθεί να συμβαίνει- στην περίπτωση της Ιαπωνίας από τη δεκαετία του ‘90 και εντεύθεν.
Το βέβαιο είναι -σε ό,τι αφορά την καταναλωτική δαπάνη στις αναπτυγμένες χώρες- ότι το μοντέλο των εύθυμων και ξένοιαστων ετών, της δεκαετίας που προηγήθηκε της κρίσης, όταν ο φθηνός δανεισμός και το εύκολο χρήμα που κυκλοφορούσε πυροδοτούσαν την κατανάλωση και αυτή με τη σειρά της επιτάχυνε την αναπτυξιακή διαδικασία, δεν πρόκειται να επαναληφθεί, για τις επόμενες τουλάχιστον δεκαετίες.
Το μοντέλο του υπερκαταναλωτισμού στις αναπτυγμένες χώρες, το οποίο κατ’ εξοχήν ευνοεί τη διαφημιστική δαπάνη, δεν μπορεί να αποτελέσει πλέον τον βασικό κινητήρα της διεθνούς ανάπτυξης. Αντίθετα η δυναμική των αναπτυσσόμενων χωρών (Κίνα, Ινδία, Λ. Αμερική κ.λπ.), παραμένει εξαιρετικά ισχυρή και προσφέρει σοβαρές προοπτικές στις χώρες με ισχυρές εξαγωγικές δυνατότητες τόσο από πλευράς προϊόντων (π.χ. Γερμανία), όσο και από πλευράς υπηρεσιών (Ηνωμένες Πολιτείες). Επίσης, η συσσώρευση πλούτου σε συγκεκριμένες ομάδες στις χώρες αυτές και η δημιουργία εκατομμυρίων νέων πλουσίων στον αναπτυσσόμενο κόσμο, προσφέρει εξαγωγικές δυνατότητες και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που παράγουν προϊόντα πολυτελείας.
Τέλος, εξακολουθούν να υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι στις αναπτυσσόμενες χώρες που τώρα μόλις αποκτούν εισοδήματα που να τους επιτρέπουν να αγοράσουν εξελιγμένα βιομηχανικά προϊόντα και να αρχίσουν να μετατρέπονται σε καταναλωτές «δυτικού τύπου». Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός των μαρκών είναι, λοιπόν, φυσικό να μετατοπίζεται πλέον προς τα εκεί και σε ό,τι αφορά τα προϊόντα μαζικής κατανάλωσης.
Με τα δεδομένα αυτά, και καθώς ακόμα η κατά κεφαλήν διαφημιστική επένδυση στις αναπτυσσόμενες χώρες παραμένει εξαιρετικά οικονομική, μπορεί κανείς να προβλέψει μια συνολική στροφή της διαφημιστικής δαπάνης από τον αναπτυγμένο στον αναπτυσσόμενο κόσμο, όπως διαφαίνεται και από τα στοιχεία που αναφέραμε στην αρχή.
Πηγή : http://www.marketingweek.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.